در آماری که در پایان سال 2019 توسط بانک جهانی اعلام شده، رتبه ایران در زمینه فضای کسب و کار در میان 190 دولت، 128 است. یعنی شاخصهایی نظیر کسب اعتبارات، کسب مجوزها، حمایتهای ورشکستگی، دریافت انرژی و ثبت داراییها مورد مطالعه قرار گرفته و در نهایت، 127 کشور وضعیت بهتری را نسبت به ما دارا هستند.
از جمله چالشهای عمده عدم خودکفایی، اختصاص ارز ۴۲۰۰ تومانی به دانههای روغنی است. طبیعتا با پرداخت این یارانه، تناسب میان هزینههای تولید و قیمت محصول وارداتی به هم میخورد و صنایع داخلی به واردات تمایل بیشتری دارند.
در کشور ظرفیت بسیار بزرگی داریم. سالانه 36 هزار فارغالتحصیل در رشته کامپیوتر و 24 هزار فارغالتحصیل در رشته الکترونیک داریم. اگر این دو رقم را با هم جمع کنیم 60 هزار فارغالتحصیل رشتههای برق و کامپیوتر داریم. اینها میتوانند مولدان اقتصاد دیجیتال باشند. در بازه پنج ساله این رقم 300 هزار فارغالتحصیل خواهد بود و معادل چند لشکر است. علاوه بر اینها بالغ بر یک میلیون نفر در این حوزه فعالند. ما ظرفیت بسیار بزرگ اشتغالآفرینی در این حوزه داریم و میتوانیم از این ظرفیت در هر یک از سطوح اقتصاد دیجیتال استفاده کنیم. این امر میتواند زمینهساز درآمدزایی و ایجاد درآمدهای ارزی و جلوگیری از خروج ارز از کشور شود، چون خیلی از خدمات خارجی که الان از آنها استفاده میکنیم میتوانیم داخل کشور تولید کنیم.
امروز به نظر میرسد همان اتفاقی که در دهه ۷۰ و ۸۰ در حوزه اقتصاد به نام تکنوکراسی، (عمدتا توسط کارگزاران و اصلاحطلبها) شکل گرفت و ما دیر به فکر نقدش افتادیم؛ دارد تکرار میشود و این بار تکنوکراسی، در حوزه سیاست به شکل بسیار خطرناک و مخربی توسط مدعیان اصولگرایی؛ بازسازی میشود.من اسم این پدیده خسارت بار را میگذارم: «تاکتیکراسی»!
مهدی صفری در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی دکتر سعید جلیلی گفت:مشکلات صادرات ما عبارت است از قوانین داخلی، عدم وجود هلدینگهای صادراتی و ضعف همزمان در تجهیزات و زیرساخت حمل و نقل.